CONSENSUS (ΣΥΝΑΙΝΕΤΙΚΟΤΗΤΑ) ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΣΤΗΝ ΕΥΗΜΕΡΙΑ
Απο Έφη Αθανασίου
Ιούλιος 2015
Το βιβλίο μου, που πραγματεύεται τα θέματα αυτά, που νομίζω είναι άμεσης προτεραιότητας, για τη μέγιστη κρίση που βιώνει η χώρα αυτή, έχει καθυστερήσει και κάνει αναγκαία τη διατύπωση της βασικής ουσίας του σκοπού του, σ’ αυτό το κείμενο εδώ, που επιχειρεί, να καταδείξει, με τα βασικά μόνο, πως θα ήταν εφικτό να μειωθούν, μέχρι και να αποφευχθούν τα δεινά αυτής της χώρας.
Το consensus, η συναινετικότητα, η μέγιστη σωτήρια αρχή, που σημαίνει σύμπνοια , με ενότητα των δυνάμεων, για την κοινή συνύπαρξη, που είναι το κράτος στον πολιτικό του βίο, είναι η πρώτη αρχή και ο πρώτος αυτονόητος όρος για την εσωτερική και εξωτερική ειρήνη, αυτονομία και ανεξάρτητη ύπαρξη και αξιοπρέπεια μιας χώρας, που σημαίνει μαζική δύναμη σε εφαρμογή.
Η δημοκρατία είναι το σύστημα διακυβέρνησης που οι Έλληνες μόνο ανακάλυψαν ( γιατί οι ίδιοι έχοντας δούλους, δεν την εφάρμοσαν βέβαια τότε ποτέ ) και ένας λαός την έχει εφαρμόσει στο απόλυτο, πλήρες και αληθινό νόημά της, της Άμεσης Δημοκρατίας, που σημαίνει ισοπολιτεία και επί αιώνες, μ’ αυτή ευημερεί.
Στη ρίζα αυτής της Δημοκρατίας, που ο λαός αυτός πήρε από τους Έλληνες, ένας Έλληνας πάλι, ο Ιωάννης Καποδίστριας, που την ίδρυσε συντάσσοντας το σύνταγμά της και έβαλε τις βάσεις της και που ο ίδιος είχε τη γνωστή τύχη από τη δική του χώρα, την αιώνια έλλειψη συναινετικότητας των πολιτών της γιατί επιχείρησε να κάνει το ίδιο και εκεί.
Πρόκειται, βέβαια, για το λαμπερό παράδειγμα της Ελβετίας, μιας χώρας, περίκλειστης από τα βουνά της, μικρής και φτωχής, που μέσα στο κέντρο μιας σπαρασσόμενης, από πολέμους Ευρώπης, κατόρθωσε, με την συναινετικότητά της, να διατηρήσει, πρώτα πρώτα την εσωτερική και εξωτερική της ειρήνη, την ελευθερία, την ανεξαρτησία, την δύναμη και αυτονομία της της και τελικά την αξιοπρέπειά της, που της δίνει το κύρος της και παράλληλα και πολύπλευρα την ικανότητα τους άλλους μόνιμα να βοηθάει.
Το παράδειγμα αυτής της χώρας, που ο πρεσβευτής της, στην Ελλάδα, Lorenzo Amberg, είχε το θάρρος, την γενναιότητα και τη μεγαλοπρέπεια της ταπεινότητας, να μας το πιστώσει στο άρθρο του: «Η Ελβετία χωρίς τον Καποδίστρια δεν θα ήταν αυτό που είναι», (tovima.gr 11.10.2014), θα μπορούσε να χρησιμεύσει σε μια χώρα σαν τη δική μας, που παραπαίει συνεχώς, δραματικά, υποβαθμιζόμενη από τους δανειστές της.
Θα μπορούσε να σημειωθεί εδώ ότι η Ρωσία έχει στείλει αντιπροσωπεία της και μελέτησε το σύστημα διακυβέρνησης αυτό.
Έτσι το σωτήριο consensus, η συναινετικότητα, η αρχή της ενότητας ενός λαού, που μέσα από τις τέσσερις γλώσσες του και τις άπειρες διαλέκτους τους, δημιούργησε έναν πολιτισμό, που συναιρεί όλους τους γειτονικούς του, με όλες τις αναπόφευκτες διαφορές και δυσκολίες του.
Κατόρθωσε να εφαρμόσει το σύστημα αυτό της ενότητας, που είναι η βάση της επιτυχίας της σταθερής πολιτικής του, της Άμεσης Δημοκρατίας, και για αιώνες να το διατηρήσει, έλκοντας όπως ήταν φυσικό, με τη σταθερότητα και την ασφάλειά του, τους καρπούς της παγκόσμιας οικονομίας.
Η Ελβετία, μια χώρα φτωχή ουσιαστικά, στην ορεινή σύνθεσή της και όχι πλούσια σαν την Ελλάδα, έκανε το θαύμα αυτό με την εργατικότητα και τη συνέπεια της ευθύνης των πολιτών της, να δημιουργήσει μια βιομηχανία, που η ασύγκριτη ποιότητά της την έχει κάνει μοναδικό σύμβολο αδιαμφισβήτητης ποιότητας.
Η εξέλιξη αυτή ήταν δυνατή με την Άμεση Δημοκρατία, που εμπνέει σε σύμπνοια το λαό αυτό, που με τους πιο σύγχρονους επικοινωνιακούς τρόπους, που η χώρα αυτή διαθέτει και χρησιμοποιεί, μπορεί ακόμη και σήμερα να μας δείξει το συγκινητικό, ίσως συγκλονιστικό, πραγματικά, θέαμα στις κοινότητές της. Τεράστια πλήθη, στις μεγάλες πλατείες της, να ψηφίζουν «δι' ανατάσεως της χειρός».
Αυτές οι απλές σκέψεις (που αναπτύσσουν εκτενέστερα το θέμα αυτό και στο βιβλίο μου που πιο αποδεικτικά ολοκληρώνεται και ακολουθεί) θα μπορούσαν, ίσως, να ρίξουν λίγο, ελάχιστο φως για την έξοδο από την κατάσταση της χώρας αυτής, όχι με μια θεωρία ή με μια υπογράμμιση των διαχρονικών ελαττωμάτων μας διχόνοιας και διαίρεσης, με όλα τους τα ολέθρια επακόλουθα, αφού μπορούμε να συγκεντρωθούμε στο θετικό, όχι με μια ακόμη θεωρία, αλλά με μια πραγματικότητα, που προβάλλει αναμφισβήτητα μπροστά στα μάτια μας, η χώρα αυτή, που, απ’ όλους αναγνωρίζεται σαν ένα θαύμα.
Το θαύμα είναι όμως μόνο η ευημερία του λαού αυτού, που έχει πραγματοποιηθεί από την πίστη στις σωτήριες, αυτονόητες αυτές αρχές, της ενότητας της Άμεσης Δημοκρατίας και στην αδιατάρακτη εφαρμογή τους, με συνέπεια και εργατικότητα μεθοδική, είναι όχι μόνο ένα πασίγνωστο θαύμα, αλλά ένα παράδειγμα που θα μπορούσε, πέρα από την τιμή που διατηρεί διαχρονικά, με πολλούς τρόπους, η χώρα αυτή, στον Έλληνα ιδρυτή του, τον Καποδίστρια, να είναι έμπνευση για όλους.
Είναι τόσο περίεργο, που το πασίγνωστο θαύμα αυτό, δεν έχει δώσει ακόμη τους καρπούς του να διδάξει την ταλαιπωρημένη χώρα αυτή την Ελλάδα, αλλά και μια Ευρώπη σαν αυτή, που έχουμε τόσο τραγικά υποστεί.
Έφη Αθανασίου
Ιούλιος 2015
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ EΦΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
--------
Οι αναρτήσεις που γίνονται από το διαδίκτυο τα κείμενα και οι φωτογραφίες πάντα με την αναφορά της πηγής , θεωρώ ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα παρακαλώ ενημερώστε με για την αφαίρεση τους. Αναρτήσεις η αναδημοσιεύσεις, από άλλες πηγές που αναρτώνται σε αυτό το blog εκφράζουν αυτούς που τα υπογραφούν. Σχόλια που δημοσιεύονται σε αυτό το blog εκφράζουν αυτούς που τα γράφουν.
